Kostium kobiecy
Kostium damski, czyli zestaw żakietu ze spódnicą, uszyty z tej samej tkaniny zaczął wyraźnie kształtować się w drugiej połowie XIX wieku. Punktem odniesienia był ubiór męski złożony z marynarki, koszuli i spodni. Rolę koszuli w kobiecym kostiumie pełniła bluzka, którą można było łatwo zmieniać
i, co najważniejsze, łatwo kupić gotową. Jednak „ostateczną” formę, tzn. marynarki wzorowanej na męskiej zestawionej z długą prostą spódnicą, damski kostium uzyskał w czasach pierwszej wojny światowej. Swoim krojem wyraźnie nawiązywał do munduru/ uniformu, co można zobaczyć na wystawie.
W powojennej rzeczywistości kostium nie został porzucony przez kobiety, ale jego charakter uległ „zmiękczeniu” dzięki stosowanym tkaninom i dzianinom. Sam fason także stracił wiele z formalnej sztywności.
Idea kostiumu zwanego także garsonką przetrwała i funkcjonuje do dziś. Zwłaszcza w sferze zawodowej odgrywając rolę swego rodzaju uniformu.
Obiekty:
- Kostium damski
Fernande Desgranges
koniec lat 1940-tych
dzianina wełniana - Kostium damski
„Palmer Garment”, Percival B. Palmer & Co. Makers – Chicago
ok. 1916
tkanina wełniana